اثربخشی مداخله یکپارچه نگر در ناامیدی و بد تنظیمی هیجانی به عنوان تعیین‌کننده گرایش به خودکشی نوجوانان و جوانان شهر ایلام

مقدمه: ناامیدی و بدتنظیمی هیجانی از مهم‌ترین عوامل گرایش به خودکشی بوده که امروزه اکثر جوامع با آن مواجه هستند. از این رو، طراحی بسته آموزشی جهت کاهش گرایش به خودکشی حائز اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله یکپارچه­نگر در کاهش ناامیدی و بدتنظیمی هیجانی به عنوان تعیین‌کننده گرایش به خودکشی نوجوانان و جوانان انجام گرفت. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی آموزشی می‌باشد. در یک طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل، 40 نفر از نوجوانان و جوانان 15 تا 24 ساله شهر ایلام در سال 1397 به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه‌های نگرش به خودکشی، ناامیدی و نظم­جویی شناختی هیجان توسط آنها در پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل شد. گروه آزمایش مورد مداخله قرار گرفت و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با روش تحلیل کواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته‌ها: آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد تفاوت معنی­داری در نمرات دو گروه وجود دارد داد (001/0p=). در متغیرهای ناامیدی (013/0>p)، ملامت خود (003/0=p)، نشخوارگری (031/0=p)، فاجعه­سازی (016/0=p)، ملامت دیگران (001/0=p)، تمرکز مجدد مثبت (005/0=p)، تمرکز مجدد برنامه‌ریزی (003/0=p) و ارزیابی مجدد مثبت (019/0=p) تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده شد. در متغیرهای پذیرش (368/0=p) و دیدگاه گیری (730/0=p) تفاوت معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های مبتنی بر رویکرد یکپارچه­‌نگری در کاهش ناامیدی و بدتنظیمی هیجانی نوجوانان و جوانانی که گرایش به خودکشی داشته‌اند، مؤثر بود. آموزش برنامه‌هایی از قبیل حل‌مسئله، تنظیم هیجان و ذهن آگاهی به روانشناسان، والدین، نوجوانان، متخصصان حوزه سلامت و آسیب‌شناسی اجتماعی می­تواند جهت کاهش و جلوگیری از خودکشی نوجوانان اثربخش باشد.